O czym nie śniło się dorosłym? - wydawnictwobis.pl

2/02/2018 11:40:00 AM

O czym nie śniło się dorosłym? - wydawnictwobis.pl

Ostatnio mieliśmy okazję poznać wydawnictwobis i tym samym poszerzyć domową biblioteczkę starszego synka.

Postanowiłam dobrać taką książkę, aby była stosowna do jego wieku i zainteresowań.

Temat snu i różnorodne, związane z nim pytania, wielokrotnie powtarzały się z ust naszego Macia.
"mama, a po co my śnimy?",
"mama, a wiesz, że kiedy śpię, to latam?",
"mama śniła mi się ta Pani, która przecież jest już w niebie. Dlaczego???"

Padały, padają i wciąż pojawiają sie ich miliony...

Miewacie sny? Jestem pewna, że tak! Jak każdy człowiek. Związane są one albo z różnego rodzaju wydarzeniami/sytuacjami, w których braliśmy udział, tudzież problemami, które nas dręczą. Czasem śnimy też o osobach, o których na codzień myślimy. Byleby były one przyjemne. Koszmary nie są mile widziane.

To dość ciekawe zjawisko. Czasami je zapamiętujemy, ale zdarza się także, że tuż po przebudzeniu się mamy pustkę w pamięci.

Głównym bohaterem książki pt. "O czym nie śniło się dorosłym" jest chłopiec o imieniu Bartek. I zazwyczaj śni on właśnie o codzienności, o tym, co się wydarzyło w przedszkolu, czy też w domu, o jego marzeniach i kłopotach.

Jednak nie są to zwykle sny - są one niesamowite, bardzo bujne, kolorowe pełne wspaniałych przygód.

A mamy ich aż 9:

1. Baba Łamaga,

2. Dżdżownica,

3. Kamień,

4. Szczęśliwy pech,

5. Dorosły,

6. Kto komu zazdrości,

7. Ręce mamy,

8. Ptak,

9. Strażak.

Nie będę opisywała Wam każdej z tych historii. Ale jest jedna, która nas bardzo rozbawiła.

Myślę, że każda mama chciałaby znaleźć się w takiej sytuacji w rzeczywistości.

"-Mamo! - zawołałem w stronę kuchni.
Nalejesz mi soku?
-Synku, nalej sobie sam, ja mam zajęte ręce! - odkrzyknęła mama.

- A pograsz ze mną w grę? - spytałem, wchodząc do kuchni.
-Kochanie później, teraz robię klopsy, a jeszcze warzywa czekają na pokrojenie.
- Mama cmoknęła mnie w czoło, a potem westchnęła.
- Ech, przydałaby mi się dodatkowa para rąk...
- I dorzuciła: Idź do pokoju i poczekaj. Gdy skończę, to do Ciebie przyjdę, dobrze?"

"Co było robić. Położyłem się na dywanie, bawiłem się czerwonym samochodem i czekałem. I czekałem. I czekałem.

Pojawiało się standardowe pytanie:
- Mamo, długo jeszcze....?

Bo mamie... bo mamie wyrosły dwie dodatkowe ręce!

I zaraz w jedną rękę chwyciła marchewkę, w drugą nóż.
W tej samej chwili trzecią ręką wkładała naczynia do zlewu, a czwartą już sięgała po gąbkę do mycia.

Ale cały czas ręce były pełne roboty... A kolejnych par rąk co rusz dochodziło. Aż mamę rozbolała głowa...

- Tylko już nie mów, że przydałyby Ci się dodatkowe ręce! - zawołałem z przestrachem.

I tak się tą myślą zdenerwowałem, że aż... przebudziłem się.

Kiedy Bartek się obudził, natychmiast o wszystkim opowiedział mamie, która dalej pochłonięta była obowiązkami. Ale po wysłuchaniu całej historii doszła do wniosku, że sałatka może poczekać i poprosiła synka, aby przyniósł planszę do gry. Bartek strasznie się z tego powodu ucieszył i powiedział w progu:
"-A jak będziesz potrzebowała dodatkowej pary rąk - to nie proś o nie żadnej wróżki, tylko zawołaj mnie do pomocy.
-Będę o tym pamiętać. A zanim zagramy, moje jedyne dwie ręce solidnie cię wyściskają i wyłaskoczą...!"

Nie musiałam Wam wcale opisywać tej historii. Może nawet stwierdzicie, że przynudzałam... Ale chciałam Wam przekazać, że każda z nich, opisana przez autorkę wynosi jakiś przekaz. Z tak rzekomo banalnych sytuacji jesteśmy w stanie wyciągnąć pewne wnioski.

Podobnie w przypadku opowiadania pt. "Baba Łamaga", która pewnej nocy przyśniła się Bartkowi. Ale ona nie straszyła! Podczas lotu do znajomej czarownicy na spotkanie z koleżankami wylądowała w pokoju przedszkolaka... Ze skarpetką zwisającą na czarnej spiczastej czapce...

Również i ta historia ma różne zakręty i wciąga. Ale nie zdradzimy Wam, jaki był finał i czy czarownica zdążyła na spotkanie.

Podoba mi się taka forma opowiadań. Książka idealnie dostosowana do wieku 8+. Czyta się płynnie oraz zrozumiale. Jest bardzo humorystyczna. Najgorsze, że nasze dziecko zamiast iść spać, było wręcz pobudzone do dalszego czytania. Co rusz po nią sięgamy. I cieszę się, że gości u nas w domu.